کانفیگ فیزیکی سرور (Physical Server Configuration) به مجموعه اقداماتی گفته می‌شود که برای نصب، تنظیم، و آماده‌سازی سرورهای فیزیکی برای استفاده در محیط‌های مختلف (توسعه، تست، تولید) انجام می‌شود. بعد نوبت کانفیگ سرور رایگان و یا تنظیمات سرور بدون هزینه البته اگر خودتان بتوانید انجام دهید میرسد. کانفیگ فیزیکی سرور می‌تواند شامل نصب سخت‌افزار، پیکربندی BIOS، نصب سیستم‌عامل و آماده‌سازی شبکه باشند.

مراحل کانفیگ فیزیکی سرور:

1. انتخاب محل نصب سرور

• مراکز داده (Datacenter): سرورها معمولاً در مراکز داده قرار می‌گیرند که دارای ویژگی‌هایی مانند تهویه مناسب، برق پشتیبان (UPS)، و امنیت فیزیکی است.
• محل استقرار: اگر سرور در سازمان قرار می‌گیرد (مثلاً یک اتاق سرور)، باید محیط مناسب از نظر تهویه، جریان هوای مناسب و دسترسی محدود به این تجهیزات فراهم شود.

2. نصب و اتصال سخت‌افزار

پس از انتخاب محل، باید سرور را از نظر سخت‌افزاری آماده کنید:

• قرار دادن سرور در رک (Rackmount): بسیاری از سرورها به صورت رک‌مونت طراحی می‌شوند و باید در رک‌های استاندارد 19 اینچی نصب شوند.
• اتصال کابل‌ها: کابل‌های برق، شبکه (Ethernet) و ارتباطات داده (مانند کابل‌های Fibre Channel یا SCSI) باید به درستی وصل شوند.
• اتصال دستگاه‌های ذخیره‌سازی (Storage): اگر سرور نیاز به ذخیره‌سازی خاصی دارد، هارد درایوهای اضافی، SSD یا دستگاه‌های NAS/SAN باید به سرور متصل شوند.

3. پیکربندی BIOS/UEFI

بعد از نصب سخت‌افزار، باید پیکربندی‌هایی در سطح BIOS (یا UEFI در سرورهای مدرن) انجام دهید:

• تنظیمات بوت: ترتیب بوت (Boot Order) باید طوری تنظیم شود که ابتدا از دیسک نصب یا دستگاه‌های ذخیره‌سازی بوت شود.
• تنظیمات CPU و RAM: فعال‌سازی ویژگی‌هایی مانند Intel VT یا AMD-V برای مجازی‌سازی، تنظیمات سرعت حافظه، و تنظیمات CPU برای کارایی بهتر.
• پیکربندی RAID: اگر سرور از ذخیره‌سازی RAID استفاده می‌کند، پیکربندی RAID در این مرحله انجام می‌شود.

4. نصب سیستم‌عامل

• پس از تنظیمات BIOS، باید سیستم‌عامل مورد نظر را نصب کنید. سرورهای فیزیکی می‌توانند سیستم‌عامل‌های مختلفی مثل لینوکس (Ubuntu, CentOS, RedHat) یا ویندوز سرور داشته باشند.
• در این مرحله باید نصب‌کننده سیستم‌عامل را از طریق USB، DVD یا حتی از طریق شبکه (PXE Boot) اجرا کنید.

5. پیکربندی شبکه

• آدرس IP: باید آدرس IP ثابت یا DHCP برای سرور تنظیم کنید. این کار ممکن است در سیستم‌عامل یا در BIOS انجام شود.
• پیکربندی VLAN: اگر شبکه شما از VLANها استفاده می‌کند، باید تنظیمات شبکه مطابق با آن‌ها پیکربندی شود.
• تنظیمات فایروال و امنیت شبکه: در این مرحله می‌توانید فایروال‌ها را تنظیم کنید و قوانینی برای دسترسی به سرور در نظر بگیرید.

6. نصب و پیکربندی نرم‌افزارهای اولیه

پس از نصب سیستم‌عامل و تنظیمات شبکه، باید نرم‌افزارهای اولیه را نصب کنید:

• ابزارهای مدیریتی: نرم‌افزارهایی برای نظارت بر عملکرد سرور (مثل Nagios، Zabbix) و ابزارهای مدیریت (مثل Ansible، Puppet).
• نرم‌افزارهای امنیتی: نصب فایروال‌ها، آنتی‌ویروس‌ها، و ابزارهای امنیتی مانند Fail2ban برای جلوگیری از حملات brute-force.

7. پیکربندی ذخیره‌سازی

• هارد درایوها و RAID: اگر سرور از سیستم RAID استفاده می‌کند، باید RAIDهای مختلف (RAID 0، RAID 1، RAID 5، RAID 10) برای ذخیره‌سازی داده‌ها پیکربندی شوند.
• NFS یا iSCSI: اگر از شبکه برای دسترسی به ذخیره‌سازی استفاده می‌شود، باید تنظیمات NFS یا iSCSI را انجام دهید.

8. نصب درایورها و آپدیت‌ها

• پس از نصب سیستم‌عامل، لازم است که درایورهای سخت‌افزاری (مانند درایور کارت شبکه، کارت گرافیک، کنترلر RAID) نصب شوند.
• همچنین باید سیستم‌عامل و نرم‌افزارها را به آخرین نسخه آپدیت کنید تا از مشکلات امنیتی و باگ‌ها جلوگیری شود.

9. پیکربندی امنیتی سرور

امنیت سرور یکی از مهم‌ترین بخش‌های پیکربندی است:

• نصب و پیکربندی فایروال: برای محدود کردن دسترسی‌ها و تنها اجازه دادن به پورت‌های خاص (مانند SSH یا HTTP).
• تنظیمات SSH: تغییر پورت پیش‌فرض SSH، غیرفعال کردن ورود با پسورد و استفاده از Key-based Authentication.
• ایجاد کاربران و گروه‌ها: فقط به افرادی که نیاز دارند دسترسی بدهید و سطوح دسترسی کاربران را تنظیم کنید.
• فعال‌سازی SELinux یا AppArmor: برای محافظت از سرور در برابر حملات و اجرای برنامه‌ها در محیط امن.

10. پیکربندی پشتیبان‌گیری (Backup)

• باید برنامه‌ای برای پشتیبان‌گیری از داده‌ها و پیکربندی‌ها تنظیم کنید. این پشتیبان‌ها می‌توانند روی ذخیره‌سازی محلی یا ابری ذخیره شوند.
• استفاده از ابزارهایی مثل rsync، Bacula یا Veeam برای پشتیبان‌گیری اتوماتیک از داده‌ها.

11. نصب ابزارهای مانیتورینگ و نظارت

• برای نظارت بر سلامت سرور و عملکرد آن، ابزارهایی مثل Nagios، Zabbix، Prometheus، یا Grafana را نصب کنید.
• مانیتورینگ عملکرد CPU، RAM، فضای دیسک، و پهنای باند شبکه، برای شناسایی مشکلات قبل از بروز آنها بسیار اهمیت دارد.

نکات مهم در کانفیگ فیزیکی سرور:

1. تهویه و خنک‌کننده‌ها: سرورهای فیزیکی تولید گرما می‌کنند، بنابراین محیط باید دارای سیستم تهویه مناسب باشد. همچنین، در صورتی که از رک استفاده می‌کنید، باید جریان هوا به درستی تنظیم شود تا دمای سرور در حد مطلوب باقی بماند.
2. پشتیبانی از برق (UPS): استفاده از یک منبع تغذیه بدون وقفه (UPS) به‌ویژه برای سرورهای مهم و در مراکز داده ضروری است تا از خاموشی‌های ناگهانی جلوگیری شود.
3. امنیت فیزیکی: دسترسی به سرور باید محدود و کنترل‌شده باشد. استفاده از قفل‌های فیزیکی و سیستم‌های نظارتی برای اطمینان از امنیت سرورها الزامی است.
4. مدیریت از راه دور: بسیاری از سرورها امکاناتی مانند IPMI (Intelligent Platform Management Interface) یا DRAC (Dell Remote Access Controller) را برای مدیریت از راه دور دارند، که به شما اجازه می‌دهد حتی در صورت خاموش بودن سرور، تنظیمات را تغییر دهید یا وضعیت آن را بررسی کنید.

نتیجه‌گیری:

کانفیگ فیزیکی سرور یکی از مراحل مهم در فرآیند راه‌اندازی سرورها است که به نصب و پیکربندی سخت‌افزار، تنظیمات شبکه، نصب سیستم‌عامل، و پیکربندی امنیت و نظارت می‌پردازد. انجام این مراحل به‌طور صحیح و مؤثر، عملکرد پایدار، امن، و بهینه سرور را تضمین می‌کند. در نهایت، برای افزایش کارایی و کاهش خطا، می‌توان از ابزارهای خودکارسازی و مانیتورینگ بهره گرفت.