پس از پیکربندی و راه اندازی سرور ها چه به صورت کانفیگ فیزیکی سرور و چه کانفیگ سرور رایگان باید تامین امنیت سرور را فراهم کرد تا ازحملات هکرها جلوگیری کرد یکی از حمله های خیلی رایج حمله دیداس ddos است که راه های مقابله در این مقاله آمده است. حملات به سرورها معمولاً به روش‌های مختلفی صورت می‌گیرند که هدف آن‌ها به دست آوردن دسترسی غیرمجاز، مختل کردن سرویس‌ها، یا دزدیدن اطلاعات حساس است. این حملات می‌توانند اثرات جدی بر امنیت، عملکرد، و اعتبار سازمان‌ها داشته باشند.

حمله دیداس DDoS و راه‌های مقابله با آن‌ها

حملات DDoS (Distributed Denial of Service) یکی از تهدیدات جدی در زمینه امنیت سایبری هستند که می‌توانند به صورت مستقیم باعث توقف یا کاهش شدید عملکرد سرویس‌ها و سایت‌های آنلاین شوند. در این نوع حملات، مهاجمین با استفاده از منابع متعدد، تلاش می‌کنند تا سرور یا شبکه هدف را تحت فشار قرار دهند و آن را از دسترس کاربران معمولی خارج کنند.

در این مقاله به بررسی حملات DDoS و راه‌های مقابله با آن‌ها خواهیم پرداخت.

تعریف حملات دیداس DDoS

حمله DDoS به حملاتی گفته می‌شود که در آن‌ها مهاجمین از تعداد زیادی سیستم مختلف (که به‌طور معمول به صورت یک شبکه‌ی بات‌نت کنترل می‌شوند) برای ارسال حجم زیادی از درخواست‌ها به یک سرور، سایت یا شبکه هدف استفاده می‌کنند. هدف این حملات، اشغال منابع سیستم هدف مانند پهنای باند، پردازش یا حافظه است، به طوری که سرویس‌دهی به کاربران واقعی مختل شود یا به طور کامل متوقف شود.

بر خلاف حملات DoS (Denial of Service) که تنها از یک منبع حمله می‌کنند، در حملات DDoS، مهاجمان از منابع متعدد (مانند هزاران دستگاه در سراسر جهان) استفاده می‌کنند که تشخیص و مقابله با آن‌ها را بسیار دشوار می‌کند.

انواع حملات DDoS

حملات DDoS به طور کلی در سه دسته‌بندی اصلی قرار می‌گیرند:

الف) حملات مبتنی بر حجم (Volume-based attacks)

این نوع حملات معمولاً با ارسال حجم بالای ترافیک به سرور یا شبکه هدف انجام می‌شوند. هدف این حملات پر کردن منابع شبکه (پهنای باند) است و سرور هدف نمی‌تواند درخواست‌های جدید را پردازش کند.

حملات مبتنی بر حجم (Volume-based attacks) یا به‌طور خاص‌تر حملات DDoS (Distributed Denial of Service) از جمله حملات سایبری بسیار رایج هستند که هدف اصلی آن‌ها مختل کردن یا از کار انداختن سرویس‌های آنلاین و شبکه‌ها از طریق ایجاد ترافیک زیاد و غیرقابل کنترل است. این نوع حملات معمولاً برای سرورهای وب، دیتاسنترها یا شبکه‌های بزرگ طراحی می‌شوند و به‌طور ویژه بر اساس حجم زیاد درخواست‌ها یا داده‌های ارسال‌شده به هدف عمل می‌کنند.

• مثال‌ها:
  • UDP Flood: ارسال درخواست‌های UDP بی‌پاسخ به هدف.
  • ICMP Flood: ارسال حجم بالایی از بسته‌های ICMP (مثل پینگ) به هدف.

اصول کلی حملات مبتنی بر حجم

حملات مبتنی بر حجم به‌طور کلی با ارسال حجم زیادی از ترافیک به سمت هدف صورت می‌گیرند، به‌طوری که سرور یا شبکه نمی‌تواند این حجم از داده‌ها را پردازش کند و در نتیجه، سرویس‌دهی مختل می‌شود. این نوع حملات معمولاً به‌وسیله شبکه‌ای از کامپیوترهای آلوده (که به آن‌ها بات‌نت گفته می‌شود) انجام می‌گیرند. این کامپیوترها می‌توانند در دست مهاجم باشند و به‌صورت هماهنگ حملات را علیه هدف انجام دهند.

در حملات مبتنی بر حجم، هدف این است که منابع سرور یا شبکه به‌طور کامل اشغال شده و سرور نتواند به درخواست‌های مشروع از کاربران پاسخ دهد. این حملات به‌طور خاص به منابع شبکه مانند پهنای باند و ظرفیت پردازشی سرور ضربه می‌زنند.

 انواع حملات مبتنی بر حجم

الف) حملات ICMP Flood (Ping Flood)

• یکی از ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین انواع حملات مبتنی بر حجم است. در این حمله، مهاجم درخواست‌های ICMP Echo Request (پینگ) را به سرور هدف ارسال می‌کند. هدف این است که سرور هدف به تعداد زیادی پاسخ دهد و منابع پردازشی خود را به‌طور غیرضروری مصرف کند. این نوع حمله می‌تواند به شبکه هدف فشار وارد کند، به‌ویژه زمانی که حجم درخواست‌ها بسیار زیاد باشد.

ب) UDP Flood

• در این حمله، مهاجم بسته‌های UDP را به پورت‌های مختلف سرور هدف ارسال می‌کند. این بسته‌ها معمولاً بدون درخواست پاسخ به سرور ارسال می‌شوند. سرور هدف باید برای هر بسته دریافتی، پردازش و بررسی کند که آیا این بسته باید به‌طور خاص به یک برنامه پاسخ دهد یا خیر. حجم زیاد بسته‌های UDP باعث می‌شود که سرور نتواند درخواست‌های واقعی را پردازش کند.

ج) TCP SYN Flood

• در این حمله، مهاجم با ارسال تعداد زیادی درخواست اتصال TCP (SYN) به سرور هدف، منابع سرور را اشغال می‌کند. در این نوع حمله، مهاجم به سرور درخواست می‌دهد که یک ارتباط برقرار کند، اما هرگز ارتباط را تکمیل نمی‌کند. سرور منتظر دریافت بسته‌های ACK برای تکمیل ارتباط می‌ماند و در این فرآیند منابع سرور مصرف می‌شود، که منجر به اشغال منابع و کند شدن یا از کار افتادن سیستم می‌شود.

د) HTTP Flood

• در این حمله، مهاجم با ارسال تعداد زیادی درخواست HTTP به سرور هدف سعی می‌کند سرور را با ترافیک زیاد تحت فشار قرار دهد. این حملات می‌توانند بر روی سرورهای وب تأثیرگذار باشند و معمولاً نیازی به آسیب‌پذیری خاصی در سرور ندارند. در اینجا، درخواست‌ها معمولاً به صفحات وب عادی ارسال می‌شوند، اما در نهایت حجم بالای درخواست‌ها باعث اشغال منابع سرور و کاهش سرعت پاسخ‌دهی آن می‌شود.

هـ) DNS Flood

• در این حمله، مهاجم حجم زیادی از درخواست‌های DNS را به سرور DNS هدف ارسال می‌کند. این درخواست‌ها معمولاً بدون هیچ‌گونه پاسخ‌گویی به سرور هدف می‌آیند و باعث می‌شود که سرور DNS با ترافیک زیاد مواجه شود و نتواند درخواست‌های واقعی را پردازش کند.

ویژگی‌های حملات مبتنی بر حجم

• هدف حمله: هدف اصلی این حملات، اشغال منابع سرور یا شبکه مانند پهنای باند، CPU، و حافظه است. در نتیجه، سرور نمی‌تواند درخواست‌های قانونی و مشروع را پاسخ دهد.
• حجم بالا: همانطور که از نام حمله پیداست، این حملات بر اساس حجم زیاد داده‌ها عمل می‌کنند. به عبارت دیگر، مهاجم می‌خواهد سیلابی از درخواست‌ها را به سمت هدف روانه کند تا منابع سرور یا شبکه هدف به‌طور کامل اشغال شود.
• عدم نیاز به نفوذ به سرور: برخلاف برخی از حملات دیگر مانند SQL Injection یا RCE (Remote Code Execution)، در حملات مبتنی بر حجم نیازی به دسترسی غیرمجاز به سرور نیست. در این حملات، تنها ترافیک زیادی به سمت سرور فرستاده می‌شود.
• ساده بودن و مؤثر بودن: این نوع حملات به‌راحتی می‌توانند سرویس‌دهی یک سرور را مختل کنند، مخصوصاً زمانی که سرور به درستی از نظر مقیاس‌پذیری و مدیریت ترافیک شبکه پیکربندی نشده باشد.

راه‌های مقابله با حملات مبتنی بر حجم

1. استفاده از فایروال‌های محافظت در برابر دیداس DDoS
   • استفاده از فایروال‌ها و سیستم‌های محافظت در برابر DDoS می‌تواند ترافیک مشکوک را شناسایی کرده و از ارسال آن به سرور جلوگیری کند. این سیستم‌ها معمولاً با شناسایی الگوهای خاص ترافیک، حملات را مسدود می‌کنند.
2. افزایش مقیاس‌پذیری سرور:
   • استفاده از Cloud-based خدمات میزبانی (مثل AWS, Google Cloud, Azure) که می‌توانند در برابر حملات مقیاس‌پذیر باشند، می‌تواند به کاهش تأثیر حملات مبتنی بر حجم کمک کند. این خدمات می‌توانند به‌صورت خودکار منابع خود را برای مقابله با حملات افزایش دهند.
3. استفاده از سیستم‌های مسیریابی و پراکسی:
   • مسیریابی ترافیک و استفاده از پراکسی‌ها می‌تواند به کاهش تأثیر حملات کمک کند. این روش‌ها می‌توانند ترافیک غیرضروری را فیلتر کرده و تنها درخواست‌های مشروع را به سمت سرور هدایت کنند.
4. محدود کردن نرخ درخواست‌ها (Rate Limiting):
   • پیاده‌سازی محدودیت نرخ درخواست (Rate Limiting) می‌تواند ترافیک زیاد را کنترل کرده و از ارسال درخواست‌های زیاد از یک منبع جلوگیری کند.
5. پیشگیری با استفاده از ابزارهای خاص:
   • استفاده از ابزارهایی مانند Cloudflare یا Akamai که سرویس‌های امنیتی در برابر حملات DDoS ارائه می‌دهند، می‌تواند از سرور در برابر حملات مبتنی بر حجم محافظت کند.

ب) حملات مبتنی بر پروتکل (Protocol-based attacks)

در این حملات، مهاجم به جای ارسال درخواست‌های ساده، از آسیب‌پذیری‌های پروتکل‌ها استفاده می‌کند تا منابع سرور هدف را اشغال کند. این نوع حملات معمولاً بر روی لایه‌های مختلف پروتکل مانند TCP، HTTP و غیره انجام می‌شود. حملات مبتنی بر پروتکل (Protocol-based attacks) یکی دیگر از انواع حملات DDoS (Distributed Denial of Service) هستند که به‌جای تمرکز بر حجم داده‌ها، از ویژگی‌های خاص پروتکل‌های شبکه برای مختل کردن سرویس‌ها استفاده می‌کنند. این حملات از ضعف‌ها یا کاستی‌ها در پیاده‌سازی و مدیریت پروتکل‌های شبکه بهره‌برداری می‌کنند و معمولاً هدفشان ایجاد فشار بر منابع سرور یا شبکه است تا در نهایت موجب کاهش عملکرد یا از کار افتادن سیستم شوند.

ویژگی‌های حملات مبتنی بر پروتکل:

• هدف: در این نوع حملات، مهاجم هدف خود را پروتکل‌های شبکه قرار می‌دهد. این پروتکل‌ها می‌توانند شامل پروتکل‌هایی مانند TCP، UDP، ICMP و پروتکل‌های سطح بالاتر مانند HTTP باشند.
• بهره‌برداری از ویژگی‌های پروتکل‌ها: مهاجم از ویژگی‌های خاص پروتکل‌ها استفاده می‌کند، مانند ایجاد ارتباط‌های ناتمام، ارسال درخواست‌های زائد و یا حملات مشابه که منابع سرور یا دستگاه‌های شبکه را به‌طور غیرطبیعی تحت فشار قرار می‌دهند.
• استفاده از منابع شبکه: این نوع حملات معمولاً بر منابع خاص مانند پردازنده (CPU)، حافظه و اتصال شبکه فشار می‌آورند.
• کمترین حجم داده: برخلاف حملات مبتنی بر حجم که هدفشان ایجاد ترافیک زیاد است، حملات مبتنی بر پروتکل می‌توانند با استفاده از داده‌های کم اما به‌طور خاص طراحی‌شده، آسیب‌زننده باشند. این حملات می‌توانند باعث ایجاد تأخیر، قطع ارتباط یا مشکلات در برقراری ارتباط شوند.
  

  انواع حملات مبتنی بر پروتکل:

  1. SYN Flood (حمله بر مبنای پروتکل TCP)

  • شرح: این نوع حمله به‌ویژه بر اساس نقص در فرآیند سه‌مرحله‌ای TCP (سه‌مرحله handshake) استوار است. در این حمله، مهاجم درخواست‌های SYN به سرور ارسال می‌کند، اما هرگز پاسخ ACK را ارسال نمی‌کند. در نتیجه، سرور منتظر تکمیل ارتباط می‌ماند و منابع خود را برای انجام این فرآیند درگیر می‌کند.
  • هدف: هدف ایجاد ارتباطات ناتمام است که باعث مصرف منابع و از کار افتادن سرور یا روتر می‌شود.
  • تأثیر: منجر به اشغال منابع پردازشی و حافظه سرور و در نهایت از کار افتادن سرور می‌شود.

  2. ACK Flood

  • شرح: در این حمله، مهاجم بسته‌های ACK را به سمت سرور ارسال می‌کند. این بسته‌ها معمولاً برای تکمیل اتصال‌های قبلاً برقرار شده ارسال می‌شوند. اما وقتی سرور حجم زیادی از بسته‌های ACK را دریافت می‌کند، باید آن‌ها را پردازش کرده و به آن‌ها پاسخ دهد. این فرآیند می‌تواند منابع سرور را اشغال کند.
  • هدف: ایجاد فشار بر سرور با ارسال تعداد زیادی بسته‌های ACK.
  • تأثیر: سرور نمی‌تواند درخواست‌های واقعی را پردازش کند و ممکن است دچار اختلال شود.

  3. TCP Reset (RST Flood)

  • شرح: در این حمله، مهاجم بسته‌های TCP RST ارسال می‌کند که به سرور فرمان می‌دهد ارتباط‌های موجود را قطع کند. این حمله می‌تواند باعث قطع ارتباطات قانونی و ایجاد اختلال در سرویس‌دهی شود.
  • هدف: از کار انداختن ارتباط‌های TCP جاری.
  • تأثیر: باعث قطع ارتباط‌های قانونی بین کاربران و سرور و ایجاد اختلال در دسترسی به سرویس می‌شود.

  4. Smurf Attack (حمله به پروتکل ICMP)

  • شرح: این نوع حمله بر اساس پروتکل ICMP (پینگ) استوار است. در این حمله، مهاجم بسته‌های ICMP را به آدرس پخش (broadcast address) یک شبکه می‌فرستد. این بسته‌ها سپس به همه دستگاه‌های موجود در شبکه ارسال می‌شود و هر دستگاه پاسخ پینگ ارسال می‌کند. حجم زیاد پاسخ‌ها به سرور هدف می‌رسد و آن را از کار می‌اندازد.
  • هدف: استفاده از پروتکل ICMP برای ایجاد ترافیک زیاد.
  • تأثیر: فشار بر سرور هدف و مصرف منابع شبکه.

  5. Ping of Death (PoD)

  • شرح: در این حمله، مهاجم بسته‌های ICMP با اندازه بسیار بزرگ به سرور هدف ارسال می‌کند. بسته‌های ICMP معمولاً محدود به اندازه خاصی هستند، اما مهاجم می‌تواند بسته‌هایی با اندازه غیرقانونی ارسال کند که باعث بروز اختلال یا کرش کردن سرور می‌شود.
  • هدف: ارسال بسته‌های ICMP بزرگتر از حد مجاز به سمت هدف.
  • تأثیر: باعث کرش کردن سیستم یا سرور هدف و ایجاد اختلال در سرویس‌دهی.

  6. Teardrop Attack

  • شرح: این نوع حمله از ویژگی‌های پروتکل IP استفاده می‌کند. مهاجم بسته‌های IP مخربی ارسال می‌کند که حاوی داده‌های اشتباه در بخش‌های مختلف بسته‌ها هستند. این بسته‌ها می‌توانند سیستم‌های عامل قدیمی‌تر را به‌طور خاص دچار اختلال کنند.
  • هدف: بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌های پروتکل IP.
  • تأثیر: کرش کردن سیستم هدف، به‌ویژه در سیستم‌های عامل قدیمی‌تر.

  7. DNS Reflection Attack

  • شرح: این نوع حمله به پروتکل DNS مرتبط است. در این حمله، مهاجم درخواست‌های DNS به سرورهای DNS ارسال می‌کند که حاوی آدرس IP جعلی (آدرس IP قربانی) هستند. سرور DNS پاسخ‌هایی بزرگ‌تر از درخواست‌های دریافتی ارسال می‌کند. وقتی سرور DNS این پاسخ‌ها را به آدرس IP قربانی ارسال می‌کند، ترافیک زیاد به سمت قربانی روانه می‌شود.
  • هدف: استفاده از سرورهای DNS به‌عنوان میدان انعکاس برای ارسال ترافیک زیاد به هدف.
  • تأثیر: مصرف منابع سرور هدف و ایجاد اختلال در سرویس‌دهی.

  8. Max Connections Attack

  • شرح: در این حمله، مهاجم سعی می‌کند حداکثر تعداد اتصال‌ها را در سرور ایجاد کند. این کار معمولاً از طریق پروتکل‌هایی مانند HTTP، SMTP یا FTP صورت می‌گیرد و سرور مجبور می‌شود منابع زیادی را برای مدیریت این اتصالات مصرف کند.
  • هدف: ایجاد حداکثر تعداد اتصال‌ها و مصرف منابع سرور.
  • تأثیر: سرور قادر به پردازش درخواست‌های مشروع نمی‌شود و سرویس‌دهی مختل می‌شود.

  راه‌های مقابله با حملات مبتنی بر پروتکل:

  1. استفاده از فایروال‌ها و سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS/IPS):
     • فایروال‌ها می‌توانند درخواست‌های مشکوک را شناسایی کرده و از ارسال آن‌ها به سرور جلوگیری کنند. سیستم‌های تشخیص نفوذ نیز می‌توانند حملات مبتنی بر پروتکل را شناسایی کنند.
  2. پیکربندی صحیح سرور:
     • تنظیمات پروتکل‌های شبکه باید به‌گونه‌ای انجام شود که فقط اتصالات معتبر و ضروری پذیرفته شوند. استفاده از محدودیت‌های پروتکلی می‌تواند از حملات جلوگیری کند.
  3. محدود کردن نرخ درخواست‌ها (Rate Limiting):
     • با پیاده‌سازی محدودیت‌های نرخ درخواست، می‌توان تعداد درخواست‌ها را از یک منبع محدود کرده و به‌این‌ترتیب از حملات جلوگیری کرد.
  4. استفاده از خدمات ضد DDoS در ابر (Cloud-based DDoS Mitigation Services):
     • خدمات ضد DDoS مبتنی بر ابری مانند Cloudflare و Akamai می‌توانند ترافیک مخرب را شناسایی و مسدود کنند و تنها ترافیک مشروع را به سمت سرور هدایت کنند.
  5. استفاده از SSL/TLS:
     • رمزنگاری ترافیک می‌تواند از حملات مبتنی بر پروتکل‌هایی که از ارتباطات غیررمزنگاری شده استفاده می‌کنند، جلوگیری کند.

ج) حملات مبتنی بر برنامه‌های کاربردی (Application-layer attacks)

این نوع حملات به‌طور مستقیم به لایه‌های برنامه‌های کاربردی حمله می‌کنند و تلاش دارند با مصرف منابع سیستم یا سرور هدف، آن را مختل کنند. این نوع حملات معمولاً پیچیده‌تر هستند و به‌دلیل شبیه بودن به ترافیک قانونی، تشخیص آن‌ها دشوار است.

حملات مبتنی بر برنامه‌های کاربردی (Application-layer attacks) و حملات DDoS (Distributed Denial of Service) دیداس هر دو به هدف آسیب رساندن به سرویس‌ها و منابع شبکه می‌پردازند، اما تفاوت‌های اساسی دارند. در حالی که حملات DDoS به طور کلی در لایه شبکه (Network Layer) یا لایه انتقال (Transport Layer) انجام می‌شود، حملات مبتنی بر برنامه‌های کاربردی بیشتر در لایه‌ی برنامه کاربردی (Application Layer) هدف قرار می‌دهند و معمولاً پیچیده‌تر و هدفمندتر هستند.

• مثال‌ها:
  • HTTP Flood: ارسال درخواست‌های HTTP به سرور، که باعث مصرف منابع سرور و توقف آن می‌شود.
  • Slowloris: ارسال درخواست‌های HTTP بسیار کند به سرور به‌طوری که سرور در پردازش آن‌ها دچار کندی می‌شود و منابع خود را تمام می‌کند.

حملات DDoS مبتنی بر برنامه‌های کاربردی معمولاً به‌صورت حملات L7 DDoS شناخته می‌شوند. این حملات در لایه برنامه (Application Layer) مدل OSI انجام می‌شوند و معمولاً شامل موارد زیر هستند:

1. HTTP Flood:
   • در این نوع حمله، مهاجم با ارسال تعداد زیادی درخواست HTTP به وب‌سایت یا اپلیکیشن هدف، منابع سرور را مصرف می‌کند. این حمله می‌تواند شبیه به رفتارهای عادی کاربران باشد، بنابراین شناسایی آن دشوار است.
   • حمله HTTP Flood می‌تواند به گونه‌ای باشد که مهاجم با ارسال درخواست‌های HTTP به صفحات خاصی مانند /login یا /checkout که نیاز به پردازش‌های پیچیده دارند، منابع سرور را بیش از حد بارگذاری کند.
2. Slowloris:
   • این حمله یک نوع حمله HTTP است که هدف آن مصرف منابع سرور به‌طور تدریجی است. در این حمله، مهاجم اتصالات HTTP را به سرور برقرار می‌کند، اما درخواست‌ها را بسیار کند و با تأخیر ارسال می‌کند تا اتصالات باز بمانند و منابع سرور مصرف شوند.
3. RUDY (R-U-Dead-Yet):
   • در این حمله، مهاجم اتصالات TCP را به سرور برقرار کرده و داده‌ها را به‌طور بسیار کند و با تاخیر ارسال می‌کند. این کار باعث می‌شود سرور نتواند درخواست‌ها را پردازش کند و منابع سرور در حالت انتظار باقی بماند.
4. DNS Flood (Flooding DNS Servers):
   • این حمله از درخواست‌های DNS تقلبی برای پر کردن حافظه و منابع سرور DNS هدف استفاده می‌کند. این نوع حملات می‌تواند باعث شود که سرور DNS از کار بیفتد و به‌طور غیرمستقیم به وب‌سایت‌هایی که به آن وابسته هستند، آسیب بزند.

چگونگی شناسایی و مقابله با حملات DDoS مبتنی بر برنامه‌های کاربردی:

1. تحلیل ترافیک شبکه:
   • استفاده از ابزارهای تحلیل ترافیک مانند Wireshark، NetFlow یا sFlow می‌تواند کمک کند تا ترافیک مشکوک شناسایی شود و حملات مبتنی بر برنامه‌های کاربردی را از حملات DDoS شبکه‌ای تفکیک کنید.
2. فایروال‌های اپلیکیشن:
   • Web Application Firewalls (WAF) می‌توانند برای شناسایی و مسدود کردن حملات مبتنی بر برنامه‌های کاربردی مانند SQL Injection، XSS، یا HTTP Flood استفاده شوند.
3. استفاده از خدمات محافظت از DDoS:
   • سرویس‌هایی مانند Cloudflare، Akamai، AWS Shield و Google Cloud Armor می‌توانند حملات DDoS مبتنی بر برنامه‌های کاربردی را شناسایی کرده و از سرور شما محافظت کنند.
4. افزایش مقیاس سرور و منابع:
   • استفاده از زیرساخت‌های مقیاس‌پذیر مانند Cloud-based infrastructure می‌تواند کمک کند تا در صورت بروز حملات DDoS مبتنی بر برنامه‌های کاربردی، سرورهای شما توانایی پردازش درخواست‌ها را به طور موقت افزایش دهند.

روش‌های مقابله با حملات DDoS دیداس

مقابله با حملات DDoS نیاز به اقدامات پیشگیرانه و ابزارهای تخصصی دارد. در این بخش به برخی از مهم‌ترین راهکارهای مقابله با این حملات می‌پردازیم:

الف) استفاده از فایروال‌ها و سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS/IPS)

فایروال‌ها می‌توانند در شناسایی و مسدود کردن ترافیک مشکوک نقش داشته باشند. سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS) و سیستم‌های پیشگیری از نفوذ (IPS) نیز می‌توانند در شناسایی الگوهای ترافیکی غیرمعمول و شبیه به حملات DDoS مفید باشند. این سیستم‌ها می‌توانند به‌طور خودکار ترافیک مشکوک را فیلتر کرده و از سرور محافظت کنند.

ب) پهنای باند اضافی و توزیع منابع

برای مقابله با حملات مبتنی بر حجم، می‌توان پهنای باند بیشتری اختصاص داد یا منابع بیشتری در شبکه توزیع کرد. استفاده از شبکه‌های CDN (Content Delivery Network) می‌تواند ترافیک اضافی را به سرورهای مختلف در نقاط مختلف جهان هدایت کرده و فشار روی سرور اصلی را کاهش دهد.

ج) استفاده از پلتفرم‌های محافظت از DDoS دیداس

بسیاری از ارائه‌دهندگان خدمات ابری مانند Cloudflare, Akamai, AWS Shield, و Google Cloud Armor، سرویس‌هایی برای محافظت از سرورها در برابر حملات DDoS ارائه می‌دهند. این پلتفرم‌ها قادرند حملات DDoS را شناسایی کرده و قبل از رسیدن به سرور اصلی، آن‌ها را متوقف کنند.

د) راه‌اندازی سیستم‌های Load Balancer

استفاده از Load Balancer (متعادل‌کننده بار) می‌تواند به توزیع ترافیک میان چندین سرور کمک کند. این کار باعث می‌شود که بار اضافی حملات DDoS به یک سرور خاص نرسد و سیستم بتواند به‌طور مؤثرتر منابع خود را مدیریت کند.

هـ) استفاده از سیستم‌های فیلتر و کاهش ترافیک (Rate Limiting)

برای کاهش اثر حملات DDoS مبتنی بر برنامه، می‌توان از تکنیک‌هایی مانند Rate Limiting یا تخصیص محدودیت به درخواست‌ها استفاده کرد. این روش به شما اجازه می‌دهد تعداد درخواست‌هایی که از یک منبع خاص در یک بازه زمانی مشخص می‌آید را محدود کنید، که در نتیجه باعث جلوگیری از حملات برنامه‌نویسی می‌شود.

و) تحلیل ترافیک در زمان واقعی

نظارت و تحلیل مستمر ترافیک شبکه و سرور می‌تواند به شناسایی حملات DDoS قبل از وارد شدن آسیب‌های جدی کمک کند. ابزارهایی مانند Wireshark, Nagios, و Splunk می‌توانند برای تحلیل و شناسایی ترافیک غیرمعمول و حملات DDoS به کار روند.

ز) میزبانی در سرورهای خارج از محل

یکی از روش‌های مقابله با حملات DDoS استفاده از سرویس‌های میزبانی خارج از محل است. این سرویس‌ها به شما کمک می‌کنند تا ترافیک‌های مشکوک از سرور اصلی جدا شده و از آسیب رسیدن به آن جلوگیری شود.

نتیجه‌گیری

حملات DDoS یکی از تهدیدات جدی برای دسترسی‌پذیری و عملکرد سیستم‌ها و سرویس‌های آنلاین هستند. این حملات می‌توانند تأثیرات منفی زیادی بر کسب‌وکارها و سازمان‌ها داشته باشند. برای مقابله با این حملات، پیاده‌سازی استراتژی‌های امنیتی قوی شامل استفاده از ابزارهای محافظتی مانند فایروال‌ها، خدمات CDN، سیستم‌های IDS/IPS، و پلتفرم‌های ابری برای مقابله با ترافیک اضافی ضروری است. همچنین، نظارت مستمر بر شبکه و آمادگی برای مقابله با حملات در لحظه، می‌تواند نقش زیادی در کاهش خطرات ناشی از این حملات ایفا کند.

کلام آخر:

این نوع حمله به‌منظور از کار انداختن یک سرور یا سرویس است. حمله‌کننده با ارسال حجم زیادی از درخواست‌ها یا داده‌ها به سرور باعث می‌شود منابع سرور (مثل CPU یا حافظه) اشغال شده و سرور قادر به پاسخگویی به درخواست‌های مشروع نباشد.

حمله دیداس DDoS: مشابه به DoS است، اما در اینجا حمله از سوی تعداد زیادی کامپیوتر یا دستگاه (معمولاً کامپیوترهای آلوده به بدافزار) انجام می‌شود. این نوع حمله قدرت بیشتری دارد و دشوارتر برای مهار است.

در دنیای امروز، مقابله با حملات DDoS یک ضرورت برای هر سازمان یا کسب‌وکار آنلاین است که به‌دنبال حفظ امنیت و در دسترس بودن سرویس‌های خود باشد.